Bambi moet altijd een helmpje op als hij gaat spelen in het bos. En kniebeschermers om. En hij mag nooit nooit nooit zomaar alleen naar het open veld. Gelukkig is Bambi’s moeder altijd bij hem. Toch? We kennen Bambi al honderd jaar als het verhaal over dat hertenjong met zijn vriendjes in het bos. Het verhaal over opgroeien, vallen en weer opstaan. Drie spelers vertellen het verhaal van Bambi en kruipen in de huid van de verschillende personages. Ze wisselen moeiteloos van rol: Van de verlegen Bambi naar de gevaarlijke jager naar de zorgzame moeder. Op de achtergrond glijden de seizoenen voorbij. Er is liefde in de lente endreiging in de winter. En dan…

Gaat de telefoon van Joris, één van de spelers. Zijn dochter Sophie gaat die dag voor het eerst alleen met de bus naar oma. Het is belangrijk dat hij z’n telefoon aanhoudt, want het gaat helemaal niet goed. De vertelling begint te haperen tot ergernis van Rohan en Judith, de andere twee spelers. Als Rohan dan ook nog eens een romantische verrassing voor Judith blijkt te hebben voorbereid met de klas, komt de hele voorstelling op losse schroeven te staan. Spel en werkelijkheid gaan door elkaar heenlopen en geven het verhaal van Bambi een directe vertaling naar het hier en nu. Het publiek wordt meegenomen in de dilemma’s die spelen bij het opgroeien, zowel vanuit het perspectief van de ouder als van het kind.

De voorstelling koerst af op een hilarische ontsporing waarbij verhaal van Bambi misschien wel eens zeer behulpzaam zou kunnen blijken voor Joris en de situatie met zijn dochter Sophie.