Bambi moet altijd een helmpje op als hij gaat spelen in het bos. En kniebeschermers om. En hij mag nooit nooit nooit zomaar alleen naar het open veld. Gelukkig is Bambi's moeder altijd bij hem. Toch? We kennen Bambi al honderd jaar als het verhaal over dat hertenjong met zijn vriendjes in het bos. Het verhaal over opgroeien, vallen en weer opstaan.  De 3 spelers vertellen het verhaal van Bambi en kruipen in de huid van de verschillende personages. Ze wisselen moeiteloos van rol: Van de verlegen Bambi naar de gevaarlijke jager naar de zorgzame moeder. Op de achtergrond glijden de seizoenen voorbij. Er is liefde in de lente en dreiging in de winter. En dan is er dat ene moment. Dat moment van die knal die door het bos echoot. Kunnen ze dat deel van het verhaal niet omzeilen? Veranderen? Kunnen ze Bambi niet beschermen voor zoveel leed? Of horen gevaren en verdriet erbij? De drie spelers raken hierover met elkaar in conflict en worden het niet gemakkelijk eens. Eigen ervaringen van henzelf als kind en als ouder komen aan de oppervlakte en de klas wordt betrokken om mee te denken.  Gaandeweg ontdekken ze, samen met het publiek, dat er nu eenmaal ongemak en pijn is dat je niet uit de weg kan gaan en dat er uit de moeilijkste momenten ook weer goeie dingen kunnen ontstaan.

De voorstelling zal licht van toon zijn. Schrijver Simon van der Geest schrijft speels en humoristisch zonder de diepere laag uit de weg te gaan. Een deel van die humor ligt in de licht absurdistische mengeling van de mensen- en dierenwereld.

​